zaterdag 11 juni 2011

RUDOZEM?... SOFIA!

We waren niet blij met de situatie van de puppies in Rudozem, die achtergelaten waren. Eén tot twee maand oud? Je laat toch ook geen peuters en kleuters alleen langs de autoweg? Of in het bos?
We zijn in de ochtend om half 8 op weg naar de kleintjes. Hoe zou de situatie zijn? Zijn ze nog op dezelfde plaats? Is toch nog de moeder verschenen? Zijn ze er nog? Zijn er misschien sommige door auto's overreden?
Bij de aankomst op de dezelfde plek, zat er een MIDDEN OP DE WEG, DICHT NAAST ELKAAR, EEN KLUWENTJE HOND. 
Na het parkeren snel daar weg gehaald. Tellen, JA, 7!!! Eten, water (water stond er ook nog dat we de avond daarvoor hadden achtergelaten).
We besloten om de opvouwbare bench op te zetten, en ze mee te nemen. Dit kon in onze ogen niet zo blijven.







Terug naar het hotel.











Anthony een sms gestuurd dat we een oplossing wilden hebben. We kregen direct een sms terug; ik kom er aan. Na 5minuten verscheen hij met een laptop, waarmee hij wilde laten zien dat er veel aanvragen waren voor dit soort problemen. Hier in Bulgarije dumpen mensen die van de pups af willen, ze bij een shelter, gooien ze in de rivier of zetten ze aan de kant van de weg.
Door ruimtegebrek had hij geen oplossing voor deze zeven, en had geen andere oplossing.

Wij besloten dan maar om naar Sofia te gaan. Volgens hem was dit geen oplossing, want alle shelters in Bulgarije zitten vol.
Maar wij gingen.....


Onderweg werd er wat gespuugd, dus even onder de warme deken op de voorbank, terwijl de bodem van de bench werd schoongemaakt.

Gearriveerd bij ARSofia kregen we het antwoord dat zij al ruim 65 puppies boven hun norm zaten om op te nemen, maar zij probeerden een oplossing voor ons probleem te vinden.
Na wat telefonische contacten bleek er een vrijwilligster van ARSofia bereid om ze op te nemen. De dierenarts zal ze onderzoeken, vaccineren enz.
Wij worden op de hoogte gehouden van de situatie waarin ze verkeren. Wij hebben toegezegd dat we verder voor hen willen zorgen.
Hopelijk, ze zijn ZO jong, ong. 4 á 6 weken, komen ze er goed door.
































naar Rudozem

Gistermiddag hebben we afscheid genomen van Esin. Terwijl het buiten regende en onweerde. De bedoeling was om nog naar een toeristische plek te gaan, maar het weer verhinderde dit plan.
Deze morgen vertrokken we na het ontbijt, vroeg naar Rudozem, Zuid-Bulgarije, in de Rudopi-bergen.
Een lange rit, niet qua afstand, 468 km, maar het zijn smalle bergwegen.

de hond die te zien is, daarvan was niet zeker of het een zwerver is.

druivenvelden voor de Balkan-wijn.



vaak word bij het tanken, de auto gedeeltelijk schoongemaakt.
deze jongen gaf ik een zakje met 2 speculaasjes, ...cookies from Holland....
mmmmm, jaknikkend, smaakt goed.













hand-made

ski-dorp.

Om Rudozem te vinden is trouwens nog een zoektocht geweest. In sommige dorpen was geen goede plaatsaanduiding aanwezig. Dus we dachten, we nemen de snelste route....., maar het is in ieder geval een indrukwekkende omgeving. Onderweg, na een bocht, was net een ongeluk gebeurd. Een auto totall-los. Politie was aanwezig.

Net vóór Rudozem, werden we plotseling verrast. Een roedeltje jonge hondjes huppelend, midden op de weg, naar ons toekomend. Natuurlijk gelijk gestopt, en ze onmiddelijk van de weg af geprobeerd te krijgen. Ze waren héél jong, geteld 7 stuks. We gaven ze daarna te eten en te drinken (we hadden water bij ons, maar dit was ook een water-stopplaats).



We hebben de shelter van Anthony Rowles gebeld. En het verhaal verteld; hij kwam direct.


Ter plekke aangekomen, bekeek hij de pups en concludeerde dat ze zeer jong waren en misschien een huidprobleem hadden. Hij twijfelde of hij ze kon meenemen naar zijn shelter, i.v.m. ruimtegebrek.




Hij besloot om ze daar achter te laten en dagelijks te komen voeren. Wij wisten op dat moment ook geen oplossing, maar hadden er geen vrede mee. Bij het hotel aangekomen, was al onze moed in onze schoenen gezonken. We zijn in Rudozem nog iets wezen eten, maar het smaakte ons totaal niet.
We konden de gedachten niet loslaten, en zijn daarna gelijk terug gegaan.
Ze lagen dicht tegen elkaar aan te slapen.
Terug naar het hotel, maar het liet ons niet los. We hebben via internet nog andere shelters benaderd en ons tel.nr. achter gelaten.